-
1 lapido
lapido, āvī, ātum, āre (lapis), Steine werfen, I) tr.: 1) jmd. od. etw. mit Steinen werfen, nach jmd. od. etw. Steine werfen, schleudern, jmd. steinigen (vgl. Quint. 8, 2, 5), alqm, Flor. 1, 22, 2. Petron. 93, 3. Auct. b. Hisp. 22, 4. Augustin. epist. 36, 5. Vulg. exod. 17, 4 u.a.: templa, Suet. Cal. 5. – übtr., notantes impotentiam eius hāc dicacitate lapidatam, wir »gegeißelt«, Macr. sat. 2, 7, 5. – 2) einen Toten mit einem Steine bedecken, Petron. 114, 11. – II) impers., lapidat, es regnet Steine, es fallen Steine (vom Himmel) herab, Veiis de caelo lapidaverat, Liv. 27, 37, 1: Reate imbri lapidavit, Liv. 43, 13, 4: in passiver Form, de caelo lapidatum est, Liv. 29, 10, 4 u. 29, 14, 4.
-
2 lapido
lapido, āvī, ātum, āre (lapis), Steine werfen, I) tr.: 1) jmd. od. etw. mit Steinen werfen, nach jmd. od. etw. Steine werfen, schleudern, jmd. steinigen (vgl. Quint. 8, 2, 5), alqm, Flor. 1, 22, 2. Petron. 93, 3. Auct. b. Hisp. 22, 4. Augustin. epist. 36, 5. Vulg. exod. 17, 4 u.a.: templa, Suet. Cal. 5. – übtr., notantes impotentiam eius hāc dicacitate lapidatam, wir »gegeißelt«, Macr. sat. 2, 7, 5. – 2) einen Toten mit einem Steine bedecken, Petron. 114, 11. – II) impers., lapidat, es regnet Steine, es fallen Steine (vom Himmel) herab, Veiis de caelo lapidaverat, Liv. 27, 37, 1: Reate imbri lapidavit, Liv. 43, 13, 4: in passiver Form, de caelo lapidatum est, Liv. 29, 10, 4 u. 29, 14, 4. -
3 lapido
āvī, ātum, āre [ lapis ]бросать камни, забрасывать камнями ( lapidata sunt templa Su); побивать камнями (aliquem bH, Fl, Pt, Vlg); обкладывать камнями, т. е. погребать (tralaticiā humanitate, sc. mortuos Pt)impers. lapidat L — камни падают дождём -
4 lapido
lăpĭdo, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [lapis], to throw stones at a person or thing, to stone ( = lapidibus obruo, percutio; not ante-Aug.).I.With personal object:(β).exercitus imperatorem lapidavit,
Flor. 1, 22; Petr. 93:eum lapidare coeperunt, Auct. B. Hisp. 23: Stephanum,
Vulg. Act. 7, 58:Paulum,
id. ib. 14, 18.—To cast stones upon, to bury:(γ).praeteriens aliquis nos lapidabit,
Petr. 114, 11.—With an inanim. object:B.quo defunctus est die, lapidata sunt templa,
Suet. Calig. 5.—Trop., to assail, assault, strike at:II.notantes impotentiam ejus hac dicacitate lapidatam,
Macr. S. 2, 7 init. —Impers.: lapidat, it rains stones:quia Veiis de caelo lapidaverat,
Liv. 27, 37:Reate imbri lapidavit,
id. 43, 13.—In the pass. form:quod de caelo lapidatum esset,
Liv. 29, 14, 4:propter crebrius eo anno de caelo lapidatum,
id. 29, 10, 4. -
5 Steinregen
Steinregen, imber lapideus (eig.). – lapidatio (bildl., das Werfen mit Steinen, v. Menschen). – es fällt ein St., de caelo lapidat. lapidibus pluit (eig., vom Himmel); fit lapidatio (man wirst mit Steinen): es ist ein Steinregen (v. Himmel) gefallen, lapidatum est de caelo.
См. также в других словарях:
PESSINUS — untis, vulgo Possene Theveto, urbs Galatiae in Phrygiae magnae confinio cui adscribitur a Livio, sub Agdisti monte, in quo Atys tumulatus creditur, teste Pausaniâ in Atticis, ad confluentes Galli fluv. in Sangarium, vix 50. mill. pass. ab Ancyra… … Hofmann J. Lexicon universale